Η υγρασία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους και πλέον επικίνδυνους εχθρούς των κατασκευών. Οι πρώτες ενδείξεις για την παρουσία υγρασίας συνήθως γίνονται αντιληπτές από επιφανειακές φθορές στα ταβάνια και τους τοίχους, στην πραγματικότητα όμως έχει ήδη προσβάλει το δομικό στοιχείο σε μεγάλο βάθος και έχει επιφέρει ποικίλες κακώσεις, όπως την οξείδωση και διάβρωση του οπλισμού σκυροδέματος, τη μείωση ή και εξάλειψη της θερμομονωτικής ιδιότητας του εκάστοτε υλικού, την ανάπτυξη και συντήρηση επιβλαβών φυτικών και ζωικών οργανισμών κ.α.
Για να προταθεί και να εφαρμοστεί το κατάλληλο σύστημα στεγανοποίησης πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι κάτωθι παράμετροι :
1. Η κατάσταση των ρύσεων στην ταράτσα (όταν βρέχει τα νερά φεύγουν στις υδρορροές ή λιμνάζουν επάνω στην επιφάνεια;)
2. Η χρήση που θα γίνεται επάνω στην επιφάνεια και τις απαιτήσεις βατότητας (απλή επίσκεψη ή χρήση της ταράτσας με τραπέζι και καρέκλες;)
3. Αν υφίσταται προηγούμενη μόνωση και ο βαθμός προσβολής της από την υγρασία.
4. Η ύπαρξη ευπαθών σημείων στην ταράτσα που χρίζουν ιδιαίτερης μελέτης και εφαρμογής ξεχωριστού στεγανωτικού υλικού με λεπτομέρειες τοποθέτησης και ειδικά τεμάχια.
5. Τα τετραγωνικά μέτρα της επιφάνειας ως προς την ένταση των συστολοδιαστολών που θα καταπονούν τη στεγανοποίηση, για την πρόταση ανάλογων ελαστομερών συστημάτων.
6. Τις ειδικές απαιτήσεις σε περιπτώσες στήριξης συστημάτων σημειακού φορτίου, για παράδειγμα ηλιακοί θερμοσίφωνες, φωτοβολταϊκά κλπ.
7. Η κατάσταση των στηθαίων και οι επισκευές που τυχόν θα χρειαστούν για την αποφυγή του φαινομένου της υγρογέφυρας, της διαδικασίας δηλαδή όπου το νερό παρακάμπτει την στεγανωτική στρώση από παράπλευρα δομικά στοιχεία.
8. Η διάταξη και διατομή των υδρορροών για την ορθή και ομαλή απορροή των υδάτων.